زگیل تناسلی ، توسط پاپیلوماویروس ( HPV ) به وجود می آید که دارای بیش از 100 گونه مختلف است. زیرشاخه های شماره 6 و 11 ، عامل بیش از 90 درصد زگیل های تناسلی بوده و از آن جایی که به ندرت باعث بروز سرطان در اندام تناسلی یا مقعد می شوند ، کم خطر محسوب می شوند. دکتر افسانه شه بخش ، بهترین متخصص زنان و زایمان در تهران ، درمان زگیل های تناسلی را با روش های به روز و پیشرفته ارائه می نمایند.
زگیل تناسلی چیست ؟
زیرشاخه های 16 و 18 از ویروس پاپیلوما ، پرخطر هستند ؛ زیرا هرچند بندرت باعث ایجاد زگیل های تناسلی می شوند ، ولی می توانند به پیش سرطان و سرطان دهانه رحم یا مقعد ، منتهی شوند. این بیماری ؛ از طریق تماس پوست با پوست در طول رابطه جنسی ، شیوع پیدا می کند. بیشتر افرادی که دچار عفونت HPV و زگیل می شوند ، علائمی در آن ها مشاهده نمی شود ؛ اما عمدتا افراد مبتلا به این بیماری با زگیل هایی در ناحیه درگیر مواجه خواهند شد.
زگيل تناسلی در برخی موارد ، به طور خود به خود از بین می رود ؛ اما در پاره ای موارد ، پیشروی کرده و نیاز به مداخلات درمانی دارد. برای افرادی که زگيل در آن ها رشد پیدا می کند ، گزینه های درمان بسیاری وجود دارد که همگی آن ها قادر به برداشتن زگیل های قابل رویت هستند ؛ اما متاسفانه هیچ راهی برای درمان قطعی این عارضه وجود ندارد.
چه کسانی در معرض خطر ابتلا به زگیل تناسلی هستند ؟
زگيل تناسلی ، رایج ترین بیماری انتقال یافته جنسی بوده و میلیون ها نفر را در سراسر دنیا تحت تاثیر قرار می دهد. زگيل تناسلی ، در افراد در کلیه سنین و در هر دو جنسیت ، اتفاق می افتد. لازم به ذکر است که داشتن شرکای جنسی متعدد و داشتن رابطه جنسی در سنین پایین ، احتمال ابتلا به زگيل تناسلی را تشدید می کند.
اگرچه زگيل تناسلی از طریق تماس پوست با پوست از یک فرد به فرد دیگر شیوع پیدا می کند ، اما باید توجه داشت که برای انتقال آن ، حتما نباید رابطه جنسی کامل اتفاق بیافتد و این بیماری حتی از طریق تماس جنسی بدون دخول و از طریق سکس دهانی نیز قابل انتقال است.
چه چیزی موجب بروز و یا به وجود آمدن زگیل تناسلی می شود ؟
همانطور ک گفته شد علت به وجود آمدن این نوع از زگیل ها همان ویروس پاپیلوما می باشد. عمدتا به شکل عفونت جنسی ، از روش رابطه های جنسی منتقل می گردد. البته تمامی این ویروس ها خطرناک نیستند و این ویروس ها همواره نقاط تناسلی را در گیر نخواهند کرد. تقریبا برخی از اشخاص که رابطه جنسی دارند به این عارضه دچار می شوند. شایان ذکر است که ویروس HPV می تواند روی پوست قرار داشته باشد اما زگیل را به وجود نیاورد و یا بازه زمانی مورد نیاز داشته باشد که زگیل ها پدیدار شوند.
این نکته سبب گشته است که بسیاری از افراد تا مدت ها بعد از اینکه زگیل ها پدید نشده اند ، قابل تشخیص نباشد و به طور یکدفعه شخص متوجه حضور زگیل بر روی پوست اندام تناسلی خود شود. شایان ذکر است که برخی از این ویروس ها می توانند به دهانه رحم نیز دست یابند و منجر به سرطان دهانه رحم شوند. در نتیجه پزشک زنان به تمامی بانوانی که دارای رابطه جنسی هستند توصیه می شود همواره تحت نظر پزشک باشند و برخی آزمایش ها نظیر تست پاپ اسمیر و غیره را انجام دهند که از سلامت خود اطمینان داشته باشند.
عوامل موثر در ابتلا به زگیل تناسلی :
- اشخاصی که از نظر رابطه جنسی فعال هستند.
- آن دسته از افراد که تکرر شریک جنسی دارند.
- آنان که در رنج سنی 12 تا 35 سالگی هستند.
- کسانی که سیستم ایمنی آن ها ضعیف است.
- ابتلایان به ایدز
- گروهی که رعایت نکات بهداشتی برایشان سخت است.
علائم بیماری زگیل تناسلی
زگیل های تناسلی ، به صورت برآمدگی های گرد سرخ مایل به زرد در اندازه های مختلف ، نمایان می شوند. برخی از آن ها صاف و همواری ا شبیه به گل کلم با یک ساقه می باشند. آن ها را می توان بر روی لابیا و داخل واژن در خانم ها و بر روی آلت تناسلی و بیضه در آقایان و بر روی مقعد ، پوست اطراف مقعد یا مجرای ادرار در هر دو جنسیت مشاهده کرد.
زگیل ها اغلب باعث بروز هیچ گونه علائمی نمی شوند ؛ البته در صورت قرار گرفتن در واژن ، در هنگام رابطه جنسی ایجاد درد نموده و گاهی خونریزی نیز می کنند. لازم به ذکر است که گاهی اوقات افراد بدون داشتن هر گونه علائم آشکار ، دچار بیماری زگيل تناسلی می شوند ؛ بنابراین می توانند بدون این که از ابتلا به عفونت اطلاع داشته باشند ، آن را به فرد دیگری انتقال دهند.
پیشگیری از ابتلا به زگیل تناسلی
خطر ابتلا به زگيل تناسلی را می توان با رعایت دستورالعمل های خود مراقبتی و استفاده از کاندوم و خودداری از بیش فعالی جنسی ؛ کاهش داد.
البته شایان ذکر است که کاندوم ، به طورکامل از فرد در برابر HPV محافظت نکرده و تنها می تواند خطر شیوع ویروس را کاهش دهد.
چه زمان باید توسط پزشک معاینه شویم ؟
افرادی که دارای زگيل تناسلی قابل رویت هستند ، برای درمان و برداشتن آن و کاهش احتمال انتقال ویروس به شریک جنسی خود ، حتما باید به پزشک مراجعه کنند. در این خصوص خانم ها ، به منظور اطلاع از وجود این بیماری و سایر بیماری های زنان ؛ باید سالیانه نسبت به انجام آزمایشات عمومی زنان و تست پاپ اسمیر اقدام نمایند.
چه مدت پس از درگیری به ویروس ، زگیل تناسلی نمود پیدا می کند ؟
در برخی افراد ، حدود چند هفته پس از آلوده شدن ناحیه تناسلی به ویروس HPV ، شکل گیری زگیل آغاز می شود. با این حا ل، اغلب پدیدار شدن زگیل تناسلی ماه ها یا حتی سال ها طول می کشد. به همین دلیل نمی توان دقیقاً مشخص کرد ، که فرد چه زمانی درگیر ویروس شده است.
این احتمال نیز وجود دارد ، که ویروس HPV در ناحیه تناسلی وجود داشته باشد ؛ اما زگیل تناسلی نمود پیدا نکند. حتی امکان دارد ، شما متوجه وجود زگیل در قسمت های مختلف اندام تناسلی مانند مقعد ، نشوید. در صورتی که زگیل هیچ علائمی از خود نشان ندهد ، ممکن است شما ناخواسته و البته ندانسته فرد دیگری را به آن مبتلا کنید.
تشخیص زگیل تناسلی
جراح ، زگیل های تناسلی خارجی را تنها با یک معاینه معمولی می تواند شناسایی کند. تشخیص زگیل های داخل اندام تناسلی ، چالش برانگیزتر می باشند. تست های زیر می توانند جراح را در تشخیص زگیل های داخلی کمک کنند :
- معاینه لگن : طی روند معاینه لگن ، پزشک اندام های تناسلی را بررسی می نماید. او با وارد کردن یک اسپکولوم به واژن ، دیواره های آن را از یکدیگر فاصله می دهد و از همین طریق ، محیط داخلی واژن و دهانه رحم را معاینه می کند.
- آزمایش خون : با انجام آزمایش خون ، پزشک به بیماری های آمیزشی ناشی از زگیل های تناسلی پی می برد. در صورت بروز آن بیماری ها ، متوجه می شود که شخص به زگیل تناسلی دچار است.
- بیوپسی : در صورتی که جراح نسبت به تشخیص تردید داشته باشد ، عمل بیوپسی (نمونه برداری) را انجام می دهد.
درمان زگیل تناسلی
در حقیقت فرایندهایی که تحت عنوان درمان زگیل تناسلی انجام می شوند ، برداشتن زگیل را انجام می دهند ، اما نمی توانند ویروس HPV را از بین ببرند. در نتیجه حتی پس از برداشته شدن زگیل ، امکان دارد ویروس در آن ناحیه باقی بماند و بعد از مدتی ، مجدداً سبب بروز زگیل تناسلی شود. به طور کلی راهکارهای درمانی مختلفی برای درمان زگيل وجود دارند که توسط پزشک توصیه می شوند ، ولی هیچ کدام از آن ها ، 100 درصد موثر نمی باشند.
لذا باید اشاره داشت که متاسفانه تاکنون ، هیچ نوع درمان قطعی برای زگيل تناسلی ارائه نشده است و هدف از درمان ، صرفا برداشتن زگیل های قابل رویت و کاهش خطر شیوع ویروس می باشد.
- استفاده از پماد یا محلول موضعی : کرم موضعی ایمی کیمود ، محلول پودوفیلین و پودوفیلوکس و پماد سینکتکاینز ، از جمله داروهایی هستند که برای از بین بردن زگیل ها مورد استفاده قرار می گیرند.
- الکتروکاتری : در این پروسه ، جراح با استفاده از جریان الکتریکی با ولتاژ پایین ، زگیل ها را می سوزاند.
- کرایوتراپی : در فرایند کرایوتراپی یا سرما درمانی ، پزشک زگیل ها را در معرض سرمای نیتروژن مایع قرار داده و موجب تخریب آن ها می شود.
- لیزر درمانی : اشعه های لیزر با از بین بردن رگ های خونی کوچک درون زگیل ها ، خونرسانی به آن را متوقف می سازند و سبب از بین رفتن آن ها می شود.
جراحی
جراح برای برداشتن زگیل هایی در اندازه بزرگ تر یا آنانی که تحت تأثیر دیگر فرایند های درمانی قرار نگرفته اند ، عمل جراحی انجام می دهد. پیش از هرکدام از فرایند های درمانی ، فرد تحت بیهوشی عمومی یا بی حسی موضعی قرار می گیرد. همچنین در طول مدت درمان توصیه می شود ، که رابطه جنسی نداشته باشید.
آیا برای جلوگیری از بروز زگیل تناسلی ، واکسن خاصی وجود دارد ؟
واکسن مربوط به ویروس HPV، می تواند فرد را در برابر گونه ای از این ویروس که منجر به بروز زگیل تناسلی و انواعی از سرطان ها می شود ، مصون کند. پیش تر اشاره شد که بیش از 100 گونه از این ویروس وجود دارد. حتی اگر واکسن مربوط به گونه ای از ویروس HPV که سبب زگیل می شود را دریافت کرده باشید ، قادر است از شما در برابر دیگر انواع این ویروس محافظت نماید. توصیه می شود زنان و مردان ، برای دریافت واکسن زگیل تناسلی اقدام نمایند.
